Een minuut stilte

Zaterdag 30 november, Quick JO19-2 ontvangt Bon Boys JO19-1. We kennen dit team nog vanuit de O17 competitie en we weten dat het een goede ploeg is. Maar Quick kan ook goed voetballen. Dat belooft een spannende pot te worden.

We spelen vandaag op veld 6 en dat is na alle regen van de laatste tijd lastig te bespelen. Om het maar zo te zeggen: het gras is zompig. Voordat scheids Ed Bijen laat aftrappen hebben we eerst een minuut stilte. Een vader van één van de spelers van Bon Boys is overleden en daar staan we bij stil. In dat moment van bezinning beseffen we eens te meer dat er echt veel grotere en belangrijkere dingen zijn dan voetbal. Maar dan trappen we toch af.

Laten we eerlijk zijn, Quick krijgt geen voet aan de trapper. Bon Boys is sneller, slimmer, gretiger, steviger in de duels en het is constant druk voor de goal van Quick. Keeper Rune moet al snel vlieguren maken om zijn doel schoon te houden maar halverwege de eerste helft opent Bon Boys toch de score. Quick krijgt daarna een goede kans en dat is dan ook ongeveer de enige echte kans in de hele wedstrijd. Na een hoekschop is er een scrimmage voor het doel van Bon Boys maar de bal gaat er niet in. Bon Boys scoort kort daarna 0-2. Na de rust gaat Bon Boys verder waar ze gebleven waren en scoort in de 1e en in de 5e minuut! Quick wordt daarna wat sterker maar het is te laat en het is te weinig. Het wordt zelfs 0-5.

Voor Quick is dit een wedstrijd om heel gauw te vergeten. Voor Bon Boys is het een terechte en verdiende overwinning. Het is niet aan mij maar ik zou hopen dat Bon Boys deze overwinning opdraagt ter nagedachtenis aan die overleden vader.