Verslag van de dag
Okeeedanma verslag van de dag. Omdat het zo’n mooie dag was ⚽️⚽️⚽️ Té mooi
Half 12 verzamelen en kwart voor 12 vertrek. In plaats van de 23 aangemelde fietsers staan er 25 in de starthouding.
Kwart voor 12 vertrek. Twee seconden later eerste stop. Carlo verliest zijn fietscomputer. Het hele peloton vol in de remmen. Daarna begint de reis pas echt.
In Weerselo flink getoeter Trainer Erik Hazewinkel haalt ons in met zijn auto. Met achterop een fiets! Met een zwart-wit vlaggetje. Erik is er klaar voor. Dat is duidelijk.
Eerste stop voor het peloton is Antje en Billie. Koffie met appelgebak. Dik verdiend na kleine drie kwartier. Ontmoetingen met oud-leerlingen zijn altijd mooi. Zo ook deze. Samen met eigenaar Bart op de foto. Dat moet gewoon. Prachtig mooi!
Daarna door naar “Tubbig”, naar TVC. Prachtig complex met spiksplinternieuwe tribune. We begeven ons naar de kantine waar we de laatste voorbereidingen treffen voor een spectaculaire pot voetbal.
Nauwelijks hebben we onze strategische positie langs het veld ingenomen of onze mannen vinden in de tweede minuut het “Tubbigse” doel al. Voetbalkenner bij uitstek Wim Rouwhorst spreekt de wijze woorden: “Was better dat ‘t 1-0 was in tweede minuut blessuretied.” Komen we op terug
Na 25 minuten min of meer druk van TVC krijgen we de touwtjes wat meer in handen en hebben we meer en meer balbezit. Op de één of andere manier komt er een kantelmoment en hebben we het initiatief. Ruststand 0-1.
Met z’n allen naar de kantine. En met z’n allen is met z’n allen. Betrappen ons er op dat het bijzonder is dat dit zo maar kan. Supporters van TVC en Quick ‘20 naast elkaar en door elkaar in dezelfde prachtige kantine, op een hoop. Samen een bakkie in de rust, een biertje of een wijntje. Hoezo zo bijzonder? Het zou andersóm bijzonder moeten zijn dat we het bijzonder vinden dat dit níet kan. Want zó is het. Dít is normaal en het is absoluut níet normaal dat je níet náást elkaar van dezelfde wedstrijd kunt genieten.
Vanuit een ooghoek zien we de spelers weer het veld betreden. Mooie zin hè Dus “begeven” wij ons opnieuw naar een nieuwe strategische positie. Echter, onderweg daar naar toe “weten onze mannen opnieuw het net te vinden”: 0-2! Wim Rouwhorst zou ongetwijfeld hebben gezegd dat ook de 0-2 “better in de tweede minuut van de blessuretied kon val’n”, maar B&W kan dit moment voor de 0-2 toch wel waarderen.
Het verzet van TVC lijkt gebroken. Het geloof waar ze de kleedkamer mee verlieten krijgt een enorme dreun. Zo werkt dat in de sport. Onze mannen pakken het stukje geloof dat zij missen erbij. Zo werkt dat in de sport. En daarmee is eigenlijk de wedstrijd gespeeld. Tenzij … Je weet het maar nooit. Een per ongeluk goaltje en het kan zo weer omdraaien.
Vandaag dus niet. Na de 0-3 is het helemaal gedaan. We spreken de hoop uit dat onze treenurt Erik Hazewinkel “de ket’n strak hef” en “meer spanning op de bean hef, dan dattur spanning was bie de wedstried.” Want het is nu wel duidelijk dat Erik mee terug zal fietsen. Terug op de fiets met een extra spits. Dat fietstmiemooi!!!!!
Geen euforie na het eindsignaal. We wandelen “heanig”met z’n allen naar de kantine en maken er met dezelfde “z’n allen” een feestje van. Zo doen normale mensen dat. Los van winst of verlies.
Frits Walhof heeft prijs met de loterij. Een grote taart. Het lijkt wel fietsen naar HSC in 2008!!!! Daar wonnen we toen ook alles. Voelt nog steeds als een historische dag. Frits pakt z’n fiets en levert de taart af bij zijn vrouw. Die werkt bij Avelijn, naast het veld van TVC. Ja klopt. Toeval bestaat niet
Iets na half 5 verzamelen we beetje bij beetje buiten de kantine. “Nog eentje ” links en “nog eentje” rechts, maar uiteindeljk zijn we voltallig. Treenurt Erik had z’n fiets min of meer met een voorspellende blik al op dezelfde plek gezet als onze fietsen, met het stuur gericht op Oldenzaal. Uiteraard krijgt hij ook nu letterlijk het stuur in handen en gaat hij voorop in de strijd.
Tussenstop weer bij Antje en Billie. Hulptreenurt Jaap Hoveling fietst met zijn superbike ook langs en legt even aan. Even later vertrekken beide treenurts om zich aan te sluiten bij de mannen die de dag gemaakt hebben. Bij Markt 19 was het ongetwijfeld nog lang onrustig.
Bij Antje en Billie valt het peloton uit elkaar. In groepjes verlaten we het pand. De dag zit erop.
Het was zo’n dag. Zo’n dag waar alles klopt. Uitslag, weer, mensen. Nee klopt niet. Het is andersom. Mensen, weer, uitslag. Klein, maar groot verschil.
Bedankt TVC voor de super “aanloop” naar de wedstijd, de warme ontvangst, de ongedwongen sfeer en het prachtige feest in de kantine. Jullie zijn volgend jaar van harte welkom in Oldenzaal. Gaan we er samen weer een mooi feest van maken
Klik hier voor de foto’s